Geologie

In Las Cañadas sta je versteld van het indrukwekkende landschap en de hoogte van de enorme vulkaan. De kegels, het siliciumstof, de grillige vormen van de omgeving die zich vermengen met zachtere uitgesleten lijnen... zelfs de grond waar je op loopt, is de moeite waard om van dichtbij te bestuderen en aan te raken. Je zou maanden kunnen doorbrengen met het bestuderen van de oneindige geologische rijkdom van El Teide.

Er zijn verschillende theorieën over de oorsprong van het geologische gebied waarop het nationale park gelegen is. De twee minst omstreden theorieën stellen dat de caldeira van Las Cañadas gevormd werd na een verzakking door de zwaartekracht of door instorting van een magmakamer.

De gigantische kegel die El Teide vandaag de dag vormt, is een stratovulkaan die door de eeuwen heen is ontstaan door ontelbare opeenvolgende uitbarstingen.

De kraterdepressie van Las Cañadas bestaat uit twee halve caldeiras die van elkaar gescheiden zijn door een rotslijn: de Roques de García. Deze komen loodrecht uit de buurt van de Cumbres de Ucanca en zijn vandaag een van de meest kenmerkende en bezochte onderdelen van het nationale park. In het gebied dat de halve caldeiras scheidt werden waarschijnlijk in het kwartair twee tweelingvulkanen gevormd: de Pico Viejo of Chahorra en de vulkaan El Teide. Van deze twee vulkanen is de meest westelijke, de Pico Viejo, de oudste. Hij loopt uit in een brede krater met een doorsnee van 800 meter, op 3.134 meter hoogte.

De recentere El Teide eindigde blijkbaar in de krater van La Rambleta, maar een latere uitbarsting vormde daarbinnen een nieuwe kegel van 150 meter hoogte, die men Pilón of Pan de Azúcar (letterlijk: suikerbrood) noemt. Deze kegel wordt op haar beurt bekroond door een kleine krater met een doorsnee van 80 meter: de krater Pico del Teide.

Niet alle landschappen van het nationale park vertonen scherpe en grillige vormen. De erosie door wind en water heeft op vele plekken de scherpe kantjes van het oppervlak afgevijld. De sedimentatie van elementen die door het water en de wind naar de laagste gebieden werden gevoerd die de grote kraterdepressie vormen, heeft mooie vlaktes gevormd zoals die van Las Cañadas.

Ander materiaal van niet-vulkanische oorsprong heeft ook zijn invloed op het park. Dit is het geval voor het zeer fijne siliciumstof of kwarts, dat door de zuidoostelijke winden uit de Saharawoestijn wordt meegevoerd. Er wordt geschat dat de wind jaarlijks tussen 25 en 40 gram per vierkante meter meebrengt, wat een idee geeft van hoeveel materiaal er na eeuwen op de bodem van Nationaal Park El Teide is afgezet.